Uppgjörið

1. Children of Men (2.1.2007)
Þvílík byrjun á kvikmyndaárinu! Frábær mynd í alla staði! Clive Owen góður eins og endranær, plottið nokkuð töff og kvikmyndatakan ein sú besta sem ég man eftir. Einnar töku atriðið í lokin þegar Clive Owen er fylgt eftir yfir allan helvítis vígvöllinn og inn í blokkina er bara snilld!
* * * * *

2. Stranger than Fiction (7.1.2007)
Eflaust besta mynd Will Ferrell. Hugmyndin frábær og framkvæmdin mjög góð. "Stranger than Fiction" er fyrir Will Ferrell eins og "Eternal Sunshine of the Spotless Mind" er fyrir Jim Carrey. Stórskemmtileg mynd.
* * * *

3. The Prestige (12.1.2007)
Christopher Nolan kemur enn einu sinni með frábæra mynd. Christian Bale verulega svalur og Hugh Jackman nógu sannfærandi til að ekki einu sinni Dr. Cox gæti ekki fílað hann. Og ekki má gleyma kick-ass plot tvistinu.
* * * *

4. Night at the Museum (21.1.2007)
Fór á hana með litlar væntingar sem voru flest allar uppfylltar. Ekkert stórvirki í kvikmyndasögunni, enda eflaust aldrei plönuð sem eitthvað slíkt. Bara ágætis fjölskylduskemmtun. Varð kannski helst fyrir vonbrigðum með Robin Williams. En maður fyrirgefur honum það og horfir bara aftur á uppistandið hans.
* * *

5. Babel (23.1.2007)
Verulega flott mynd. Verulega hæg, en verulega flott. Alls engin feel-good mynd og að mörgu leyti bara niðurdrepandi. En samt sem áður verulega flott.
* * * *

6. Blood Diamond (28.1.2007)
Fínasta spennumynd. Leonardo Di Caprio er fínn en Djimon Hounsou enn betri. Ágætis afþreying.
* * * 1⁄2

7. Little Miss Sunshine (29.1.2007)
Frábær mynd. Hún er bara svo yndisleg, eitthvað. Karakterarnir svo sympatískir að maður bæði hlær og grætur með þeim. Alan Arkin vel að Óskarnum sínum kominn en ég hefði ekki orðið fúll við að sjá Abigail Breslin fá sinn.
* * * * 1⁄2

8. Dreamgirls (9.2.2007)
Fín, fönký og bara nokkuð skemmtileg. Fyrir hlé. Eftir hlé er hún bara of mikið væl og hvert vælulag of langt. Jennifer Hudson syngur sjúklega vel, hún má eiga það, en maður þolir bara ákveðið magn af RnB krúsídúllum á einu kvöldi. Dreamgirls finnur það magn, gefur svo í og skilur mann eftir í svo miklum drulluútblæstri að manni verður óglatt.
* *

9. Pan's Labyrinth (11.2.2007)
Eftir að hafa séð treilerinn á netinu langaði mig ógeðslega að sjá þessa mynd. Sem ég og gerði. Ég varð ekki fyrir vonbrigðum. Hún er bara svo flott að öllu leyti. Myndatakan, búningarnir, umhverfið, förðunin, leikurinn, sagan og allur fílíngurinn yfir þessari mynd er til fyrirmyndar. Svona átti Lady in the Water að vera - en tókst bara ekki.
* * * * 1⁄2

10. The Last King of Scotland (25.2.2007)
Ég sá svo fyrir að Forest Whitaker fengi Óskarinn fyrir hana, enda á hann hann alveg skilið. Hann er svo dásamlega sturlaður og kolsnargeggjaður, en samt svo viðkunnanlegur sem Idi Amin að maður vissi ekki alveg hvort maður átti að hata einræðisherrann eða elska manneskjuna. Frábær mynd.
* * * *

11. The Number 23 (5.3.2007)
Óttalega misheppnuð. Grunnhugmyndin hljómaði ágætlega en myndin sjálf var svo klisjukennd og sjúklega idiot-proof að ég móðgaðist næstum því. Jim Carrey hefur valið betri myndir.
*

12. 300 (18.3.2007)
Sjúklega flott, bæði "effect-wise" og "action-wise" en hún skildi ekkert meira eftir sig en það. Klárlega EKKI besta mynd ársins - ólíkt skoðunum lesenda "24 stunda" - en fínasta afþreying.
* * 1⁄2

13. Hot Fuzz (1.4.2007)
Frábær gamanmynd. Simon Pegg og Nick Frost koma með aðra snilld sem gefur Shaun of the Dead ekkert eftir. Myndin verður nokkuð flippuð í lokin, en samt bara nógu flippuð til að verða ógeðslega fyndin. Stórgóð skemmtun.
* * * *

14. Blades of Glory (28.4.2007)
Ekta Will Ferrell gamanmynd - heimskuleg og óttalega ómerkileg í sjálfu sér, en samt sem áður verulega fyndin. Jon Heder er líka ágætur, en Napoleon Dynamite er ennþá hans toppur.
* * *

15. Spiderman 3 (4.5.2007)
Ekta blockbuster trilogíulok - flott og epísk í útliti en óttalegt rusl í raun og veru. Hún var bara óttalegt overkill, eitthvað.
* *

16. Zodiac (20.5.2007)
Var búinn að hlakka lengi til þessarar myndar, enda mikill David Fincher aðdáandi og þegar ég loksins sá hana gekk ég út úr salnum fullkomlega sáttur. Zodiac er bara helvíti góð raðmorðingjarannsóknarmynd.
* * * *

17. Pirates of the Caribbean : At World's End (24.5.2007)
Alveg eins og Spiderman 3, nema hvað Johnny Depp er miklu skemmtilegri en Tobey Maguire.
* * 1⁄2

18. 28 Weeks Later (1.6.2007)
Verulega töff og alls ekki síðri en "28 Days Later". Upphafsatriði myndarinnar er til að mynda ótrúlega svalt og gefur mér ennþá gæsahúð þegar ég hugsa um það. Pottþétt vírusfaraldursmynd.
* * * 1⁄2

19. Das Leben Der Anderen (7.6.2007)
Snilld. Í henni er enginn hasar, enginn bilaður húmor og voða lítill kynþokki (hóran sem hann sefur hjá er ekki beint gella) en hún er samt frábær. Vel að Óskarnum sínum kominn og klárlega ein besta mynd ársins.
* * * * *

20. Ocean's Thirteen (10.6.2007)
Ég hef alltaf haft gaman af myndum sem fjalla um eitthvað úthugsað rán eða eitthvað þvíumlíkt. Þess vegna líkaði mér vel við Ocean's Eleven og illa við Ocean's Twelve. Ocean's Thirteen stendur nær Ocean's Eleven að gæðum.
* * *

21. The Invisible (21.6.2007)
Lítt þekkt mynd enda ærin ástæða fyrir því. Hún er bara ekkert góð. Táningsstrákur er næstum myrtur og skilinn eftir í skógi og andi hans fer um bæinn í von um að láta bjarga líkama sínum. Hljómaði vel í fyrstu, en leikurinn og handritið er bara ekki neitt neitt og dregur alla myndina niður í svaðið.
* 1⁄2

22. Shrek the Third (22.6.2007)
Bara nokkuð skemmtileg. Ekki eins frábær og fyrsta myndin en - já - bara nokkuð skemmtileg.
* * 1⁄2

23. Evan Almighty (4.7.2007)
Drasl. Var svosem sniðug fyrir hlé, en varð bara væmin og of kristileg eftir hlé. Eins og ég var bjartsýnn...
*

24. The Lookout (8.7.2007)
Vanmetin mynd, að mínu mati. Var stutt í bíó og bara í litlum sölum en var bara furðulega góð. Jeff Daniels var sérstaklega flottur - alveg þar til í lokasenunum. Þá er hann bara kjánalegur og klisjukenndur.
* * *

25. Die Hard 4.0 (10.7.2007)
John McClane er mættur aftur - hnyttnari, ýktari og fjölskylduvænni en nokkru sinni fyrr! Die Hard mynd sem inniheldur hvorki blóð né blótsyrði er ekki Die Hard mynd! Hann fékk ekki einu sinni að segja línuna sína í friði! Þeir drulluðu einhverjum helvítis skothvelli inn í hana: „Yibbee-ka-yay, Mother f*BANG*er!“ - það er bara svindl.
Ágætis hasarmynd, en bara svik við Die Hard málstaðinn.
* * 1⁄2

26. 1804 (15.7.2007)
Flott og ógnvekjandi. Báðir endarnir eru m.a.s. góðir (já, þeir eru 2 - sá einn í bíó, annan í DVD-útgáfunni), en það eru einmitt oftast endarnir sem eyðileggja svona myndir.
* * * 1⁄2

27. Transformers (22.7.2007)
Flottari en andskotinn og nokkuð fyndin, en skilur ekkert eftir sig. Alvöru sumarsmellur.
Með vélmennum.
Og sjittlód af sprengingum.
* * *

28. Planet Terror (6.8.2007)
Yndislega blóðug og ógeðsleg og æðislega over-the-top. Stórskemmtilegur djókur á vírusfaraldursmyndir.
* * * *

29. The Bourne Ultimatum (23.8.2007)
Ekki eins góð og sú fyrsta, en samt helvíti góð. Skemmtileg undantekning frá trilogíulokareglunni.
* * * 1⁄2

30. Astrópía (26.8. 2007)
Fór inn með litlar væntingar og fór út bara nokkuð sáttur. Ég átti alls ekki von á að íslensk mynd gæti púllað einhvern ævintýraheim. Ég hafði greinilega rangt fyrir mér. Verst bara hvað það var helvíti dýrt á hana...
* * 1⁄2

31. Disturbia (2.9.2007)
Greinileg stæling á "Rear Window" eftir Hitchcock en samt sem áður þrususpennandi. Skemmtilega uppfærð til nútímaaðstæðna og David Morse er ferlega creepy sem sleazy, sjarmerandi, morðóði nágranninn.
* * *

32. Knocked Up (9.9.2007)
Fyndin og ekki eins vitlaus og við var að búast. Alveg eins og maður upplifði með "40 Year Old Virgin". Hin fínasta kómedíurómantík.
* * *

33. Mr. Brooks (16.9.2007)
Kevin Costner er verulega svalur og William Hurt engu síðri. Demi Moore er aftur á móti hálfpirrandi. Sagan töff, lúkkið svalt og leikurinn góður.
* * * *

34. Veðramót (19.9.2007)
Ágætis drama. Eins og svo oft áður eru margir íslensku leikaranna ósannfærandi (nema Jörundur og Hilmir - og svo að sjálfsögðu Baldvin Kári), en myndin er samt ekki svo slæm. Krakkarnir eru einnig ágætir í sínum hlutverkum. Ekki allir, þó...
* * 1⁄2

35. Shoot 'em Up (22.9.2007)
Ekkert nema snilld, allan fokking tímann. One-linerar eru alls staðar og öllum lögum eðlisfræðinnar er grimmilega misþyrmt til þess eins að gera Clive Owen svalari en Chuck Norris og Steven Seagal til samans. Þarf ég að segja meira?
* * * * 1⁄2

36. Superbad (1.10.2007)
Nokkuð fyndin mynd, verð ég að segja. Ekkert stórvirki, en ég efast líka um að hún hafi verið ætluð sem eitthvað slíkt. Hún átti eflaust að koma manni til að hlæja og skemmta sér í tæpa tvo tíma og það tókst barasta mjög vel.
* * * 1⁄2

37. Helvetica (3.10.2007)
Súrasta bíóferð lífs míns. Ég fór bara á þessa mynd til þess að geta sagst hafa horft á tveggja tíma heimildamynd um leturgerð. Hún var samt furðulega áhugaverð á köflum. Hina kaflana var hún eiginlega bara leiðinleg. Hún er nú einu sinni bara um font...
* *

38. Auf der anderen Seite (7.10.2007)
Hin RIFF-myndin sem ég sá á árinu og öllu áhugaverðari en Helvetica. Nokkuð flott og á köflum átakanleg mynd með flottum leikurum og góðu handriti.
* * * 1⁄2

39. 3:10 to Yuma (10.10.2007)
Russell Crowe og Christian Bale leika (gagnkynhneigða) kúreka með byssur. Þarf maður meira?
Já, en 3:10 to Yuma inniheldur það mest allt. Fín saga, góður leikur og flott lúkk.
* * * 1⁄2

40. The Kingdom (14.10.2007)
Eins og vitur maður mælti einu sinni: „"The Kingdom" er "Syriana" fyrir fífl“, og það er svolítið til í því. Ófrumlegir karakterar og fyrirsjáanlegt plott mæta ágætis hasarsenum og fínni tónlist í afskaplega meðalgóðri mynd.
* * 1⁄2

41. Michael Clayton (4.11.2007)
George Clooney er verulega flottur í góðri samsærislögfræðirannsóknarkvikmynd, sem því miður er aðeins of langdregin. Ekki mjög - alls ekki - en bara smá.
* * *

42. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (11.11.2007)
Það eina sem er lengra en titillinn er myndin sjálf. Hún er samt sem áður mjög flott (bæði sjónrænt og efnislega) og Brad Pitt og Casey Affleck standa sig báðir með prýði. Það er ekki spurning hver er virkilega góði "Affleck-inn"...
* * * *

43. Wedding Daze (18.11.2007)
Hugmyndin að plottinu fannst mér voða sniðug en utan hennar hefur þessi mynd ekkert sem maður hefur ekki séð oft áður. Það er þó ekki þar með sagt að mér leiddist hún - alls ekki. Ég myndi bara ekki vilja eignast hana á DVD.
* *

44. Dan in Real Life (25.11.2007)
Þessa mynd fílaði ég í botn. Hún var svo sæt en samt svo pínlega sorgleg. Maður finnur virkilega til með persónu Steve Carell, sem á fantagóðan leik hérna. Verst bara hvað hún var ögn fyrirsjáanleg á köflum.
* * * *

45. Hitman (30.11.2007)
Leikirnir eru miklu betri en myndin, sem hefur þó sinn sjarma líka. Aðallega bardagaatriðin.
Ok, *bara* bardagaatriðin.
Ég er líka bara ennþá ógeðslega feginn því að Vin Diesel lék ekki Agent 47.
* *

46. Run, Fat Boy, Run (16.12.2007)
Simon Pegg er náttúrulega alltaf æði í mínum augum eftir "Shaun of the Dead" og "Hot Fuzz". Þessi er alls ekki jafngóð. Þetta er bara sniðug og hugljúf feel-good mynd. Stundum þarf maður bara að sjá einhverja svoleiðis.
* * 1⁄2

47. I Am Legend (29.12.2007)
Verulega töff og nokkuð ógnvekjandi, en skrímslin voru bara of óraunveruleg til að ég gæti fílað myndina í botn. Will Smith stendur þó fyrir sínu.
* * * 1⁄2

48. We Own the Night (30.12.2007)
Afskaplega flöt mynd, eitthvað. Það eru bara nokkrir litlir hápunktar á víð og dreif um myndina en á milli þeirra er hún voða stefnulaus.
* *

Niðurstöður

Besta mynd ársins:
Das Leben der Anderen

Fyndnasta mynd ársins:
Shoot 'em Up

Sorglegasta mynd ársins:
I Am Legend

Lélegasta mynd ársins:
The Number 23

Vonbrigði ársins:
Evan Almighty

Jahá - þar hafiði það.
365 dagar, 48 myndir og yfir 50.000 krónur.
Sjitt....

Gleðileg jól!

Ég vil byrja á því að óska öllum gleðilegra jóla og vil svo biðjast afsökunar á bloggleysinu í mér undanfarnar vikur.
Í sárabætur fáið þið þessa líka glæsilegu punktafærslu.

• Ég náði öllum jólaprófunum. Sumum öllu naumlegar en ég hefði viljað...
• Ég fékk vinnu í Eymundsson í Mjóddinni og hef verið að vinna þar síðan mánudaginn 17. desember. Þar er frábært að vinna. Miklu betra en í Kringlunni a.m.k. - þægilegri staður, opnari og stærri verslun, færri viðskiptavinir og mun skemmtilegra starfsfólk.
• Jólagjafirnar sem ég fékk voru eftirtaldar:
-Ljóðabókin „Blótgælur“, flíshálsskjól, spilið „Bíóbrot“ frá mömmu og pabba.
-Calvin Klein náttbuxur, „Ghostbusters“ 1 og 2 á DVD og „Enjoy spending time with your mother“ tyggjópakki frá Svalldóru.
-Tölvuleikurinn „Mass Effect“ frá Baldvini.
-Rennd hettupeysa og skyrta frá ömmu og afa.
-„Planet Terror“ á DVD frá Miðskógarfólkinu.
-2 fjölskylduljósmyndir og gjafakort í Kringluna frá Afa og Dóru
-Geisladiskur með “Benny Crespo's Gang“ frá Gunnu og Addó.
-Bókin „Íslensk knattspyrna 2007“ og ostakarfa frá UMFÁ
-Te- og kaffikarfa frá Pennanum
-Snyrtitösku, svitalyktareyði og rakspíra frá Dídí frænku.
-Næturvaktina á DVD frá Kertasníki.
• Ég er kominn með samviskubit af ofáti.

That's about it.

En takk fyrir mig og gleðilega hátíð!

A Break From It All

Hvað gerir maður þegar maður á að vera að læra?
Einmitt ekki það.


A Break From It All eftir Einarus.

Jæja... nú hef ég enga afsökun fyrir að opna ekki bækurnar...

Gæsahúð

Mér datt í hug, alveg sjálfum án nokkurra uppástungna frá nokkrum manni og hvað þá Hafsteini, að útbúa eins og eitt stykki lista (því ég elska lista) yfir nokkur "gæsahúðarlög". Fyrir þá sem ekki þekkja hugtakið "gæsahúðarlag" þá er það einfaldlega lag sem gefur manni gæsahúð.
Verulega flókið.

Langflest þessara laga er að finna á iTunes hjá mér og þessi listi er engan veginn tæmandi. Og til einföldunar, þá mun ég ekki hafa kvikmynda- og tölvuleikjatónlist í listanum. Sá listi væri aðeins of langur og leiðinlegur í gerð.

•Farewell með Apocalyptica.
(Þetta er reyndar á gráu svæði - mín gallaða útgáfa klippist við klímaxinn, en það hefur alla möguleika á að vera gott gæsahúðarlag)

•Adagio for Strings eftir Samuel Barber.
(Úff - átakanlegt, alveg)

•Spiral og Tragic með Bozzio, Levin, Stevens.
(Verulega svöl)

•Don't Panic með Coldplay.
(Kveikir alltaf svolítið í mér eftir Garden State)

•Digital Bath með Deftones.
(Hart, en ég elska bara „trommubítið“)

•Passenger með Deftones.
(Maynard J. Keenan gestasöngvari => Getur ekki klikkað)

•When Good Dogs Do Bad Things með The Dillinger Escape Plan.
(Reiðasta lag sem ég hef heyrt - frábært til að peppa sig upp fyrir fótboltaleiki)

•The Spirit Carries On með Dream Theater.
(Svo fallegt og epískt).

•Remembrance og Rampancy Part I : Melancholy eftir Einarus.
(Þegar ég hlustaði á það með gítarpörtunum frá Fran Dagostino, þá fylltist ég miklu gæsahúðarstolti)

•How to Save a Life og Vienna með The Fray.
(H.t.S.a.L. var náttúrulega klikkað í Scrubs)

•Let Go með Frou Frou.
(Garden State aftur að verki)

•Signal to Noise, More Than This, I Grieve, Here Comes the Flood og The Drop með Peter Gabriel.
(Þau gætu jafnvel verið fleiri)

•Good Riddance með Green Day.
(Besta lag Green Day - ekki spurning)

•Just Another Story með Jamiroquai.
(Fönkaðra en næstum því allt)

•Come What May, Tiny Dancer og Can you Feel the Love Tonight eftir Elton John.
(Jaðrar við kvikmyndatónlist en bara of gott til að sleppa því)

•Spain með Bobby McFerrin og Chick Corea.
(Magnað dúó)

•Part of Your World eftir Alan Menken.
(Reyndar úr teiknimynd en það verðskuldar að vera hérna)

•Everloving með Moby.
(Massívt)

•No Manchez Mi Vida með Molotov.
(Mexíkóskt rokkrapp eins og það gerist best... held ég)

•Retrovertigo með Mr. Bungle.
(Aðgengilegt en samt svo yndislega öðruvísi)

•Da Pacem Domine eftir Arvo Pärt.
(Gullfallegt og róandi)

•We're Not Alone með Peeping Tom.
(Chorusinn er geðveikur!)

•Orestes og The Noose með A Perfect Circle.
(Ein bestu rokklög sem ég hef heyrt)

•Comfortably Numb með Pink Floyd.
(Eina Pink Floyd lagið sem ég elska)

•Who Wants to Live Forever og Too Much Love Will Kill You með Queen.
(Sjitt, hvað hann syngur vel)

•Requiem For Larissa: IV. Largo eftir Valentin Silvestrov.
(Frábært að leggja sig með þetta í eyrunum)

•Bridge Over Troubled Water og The Only Living Boy in New York með Simon & Garfunkel.
(T.O.L.B.i.N.Y.: Garden State að þakka. B.O.T.W.: Það er bara sjúklega gott)

•Love og Father & Daughter með Paul Simon.
(Hann er ekki síðri sóló)

•Rape This Day, God Hates a Coward og Mayday með Tomahawk.
(Sjúklega góð „upppepplög“)

•Chapter Nine með Tomorrow Is Forever.
(Eina Mac Jams lagið sem fær að sitja á listanum (fyrir utan sjálfan mig (að sjálfsögðu (svona til að fá einn sviga í viðbót))))

•Lateralus og Triad með Tool.
(Bara fáránlega gott rokk)

•Soul With a Capital 'S' með Tower of Power.
(Það eina sem er fönkaðra en Just Another Story með Jamiroquai)

•Þar sem háfjöllin heilög rísa og Stúlkan í turninum eftir Tryggva M. Baldvinsson.
(Kemur það einhverjum á óvart?)


Jæja, vá.
Aðeins lengri listi en ég hafði ímyndað mér...
...og aðeins meiri tími sem fór í þetta en ég hélt.

Ef ég fell í sögu á morgun þá kenni ég þeim sem átti hugmyndina að þessu um - sem er a.m.k. ekki Hafsteinn.

Andaskinn

Rakst á þetta í dag þegar ég átti að vera að læra.
Hlustaði á þetta nokkrum sinnum á meðan ég var að læra.
Bloggaði svo um þetta þegar ég átti að vera að læra.
Ég nenni ekki að læra lengur...

Í tilefni 1. des

Þegar ég var að búa til playlistann „Íslenskt“ í iTunes hjá mér áðan, fékk ég sting fyrir hjartað þegar ég kom að Leoncie...

Athyglisbrestur

1: Afhommunarnámskeið?!
2: Á laugardaginn klukkan 2.
1: Bíddu, ertu búinn að skrá mig?
2: Drífðu þig bara, þú hefur gott af því.
1: Ertu ekki að grínast, pabbi?
2: Ég er bara að reyna að hjálpa þér.
1: Fyndið að þú skulir kalla þetta að hjálpa...
2: Grín er mér ekki ofarlega í huga akkúrat núna.
1: Hættu þá að segja svona ömurlega brandara!
2: Indriði minn, ég held bara að þetta sé rétta lausnin.
1: Í guðanna bænum, pabbi!
2: Jonni bróðir sendi Ragnar á þetta námskeið og nú er hann fullkomlega heilbrigður.
1: Klamydía er sjúkdómur, pabbi - samkynhneigð er það ekki!
2: Langar þig ekki að læknast?
1: Maður getur ekki „læknast“ af samkynhneigð!
2: Neikvæðni hjálpar a.m.k. ekki til!
1: Ofboðslega ertu mikill fáviti!
2: Ógeðslega ert þú þrjóskur!
1: Pabbi, þrjóska tengist málinu ekki neitt - ég er bara svona og get ekkert breytt því.
2: Ragnar gat það...
1: Strákurinn er 14 ára; Hvað veit hann?!
2: Tólf... og hann veit greinilega nóg til að gera sér grein fyrir því að heimurinn hatar homma!
1: Umburðarlyndið í hámarki, heyri ég...
2: Útskýrðu bara fyrir mér af hverju þú vilt ekki verða betri manneskja.
1: Vilt þú ekki frekar segja mér af hverju þú ert svona sjúklega mikið á móti hommum?
2: Yngri bræður mínir eru báðir hommar...
1: Ýmir og Mímir?!
2: Þeir komu út sama dag og ég útskrifaðist úr menntó; Stálu allri athyglinni, helvískir...
1: ... Æ, greyið litla að hafa lent í svona skelfilegri lífsreynslu...
2: Öllum er illa við kaldhæðna homma.

Ég ætti kannski að fara að fylgjast með í jarðfræði í stað þess að skrifa svona vitleysu...

P.S. Það er nákvæmlega engin sérstök ástæða fyrir þessu dramatíska stafrófsleikriti... fyrsta orðið passaði bara vel inn og framhaldið þróaðist út frá því.

Fórnarlamb skammdegisins

Ekki ég.
Mér finnst skammdegið soldið huggulegt.

Bloggið, aftur á móti, er orðið öllu litlausara og kaldara.
En mun svalara fyrir vikið.

Hressti einnig upp á linkana hér til hægri og skellti líka inn þessari fínu mynd sem ég tók úr garðinum mínum í síðustu viku.
Gaman að því.

Langaði bara að koma þessu á framfæri...

Skammir

Nú ætla ég að skamma nokkra aðila. Vonið bara að þið séuð ekki á eftirfarandi lista.

Baldvin, sóknarmaður Berserkja og MR-ingur:
Ekki vera svona stór, maður!

Sæbjörn Valdimarsson, kvikmyndagagnrýnandi Morgunblaðsins:
2 stjörnur fyrir „Dan in Real Life“? Hún á klárlega meira skilið! Og ég hef ekki enn fyrirgefið þér fyrir „V for Vendetta“ yfirdrullið!

Manchester United, knattspyrnulið:
Hvað eruð þið að gera að tapa fyrir Bolton? Skamm!

Svalldóra, bróðir minn og mágkona:
Það líður lengri tími milli blogga hjá ykkur en mér! Og þá er mikið sagt!

Einar, fullkomin og umfram allt hógvær mannvera:
Hættu að blogga eitthvað út í loftið og drullastu til að læra!

Note to self:

Aldrei nokkurn tímann, undir neinum kringumstæðum, ætla ég aftur að djamma langt fram á nótt kvöldið fyrir fótboltaleik.

Skamm, skamm, Einar.


Það breytir því samt ekki að við „ownuðum“ leikinn.

Úps

Ég ætlaði ekkert að blogga. Ég hafði hugsað mér að gera það en hætti við á síðustu stundu.
En hvað gerist?
Ég rek mig í eitthvað og birti þar af leiðandi bloggið mitt. Sem innihélt ekkert. Nákvæmlega ekki neitt.

En það er náttúrulega ekkert nema gígantísk sóun á uppbyggilegu internetplássi, þið vitið - eitthvað heilsusamlegt til að vega upp á móti magni viðbjóðs, sem hægt er að finna alltof auðveldlega. M.a.s. þegar maður er ekki að reyna.

Þannig að vissu leyti má túlka þetta aðgerðarleysisleysi mitt sem tilraun til að gera heiminn að betri stað. A.m.k. vefheiminn.

Mikið djöfull er ég göfugur.

Leiðréttingar

Ég hef ákveðið að nota þennan miðil minn í að leiðrétta nokkur atriði sem virðast vera algjör misskilningur.

1. Ég er EKKI hættur að blogga, langt í frá. Þannig að, Sía, þú þarft alls ekki að eyða mér úr eftirlætisfrændaminninu. Þú þarft ekki einu sinni að eyða mér úr bookmarks.

2. Ég er EKKI svona feitur um kálfana. Ég er meiddur og bólginn.

3. Litli færanlegi lampaskermurinn heima hjá mér er EKKI einhver klikkuð tækninýjug. Þetta er hún litla vesalings Loppa mín.

4. Ég er EKKI með bíladellu. Furðulegt hvað margir gera ráð fyrir því.

5. Ég er EKKI að trassa fótboltaæfingar. Sjá útskýringu við lið 2.

6. Justin Timberlake er EKKI skemmtilegur tónlistarmaður. Nei nei.

7.Ég er EKKI herra Norðurland. Löng saga. Spyrjið mig endilega út í hana þegar þið hittið mig.

Og þar hafið þið það.

Tímamót

Hér með er fyrsta skólabloggið mitt á ferlinum hafið.

Erfitt það er rétta úrlausn að fá,
-andskotans torskildi fjári!
Tröllslegt hefur hann tak mér á,
talningarfræðinnar ári.

Og hér með lýkur þessu sama merkisbloggi.
...og húrra fyrir því.

Egótripptími

Something Sinister

"Down"-heilkenni

Ég held að sorgmæddasta vera í heimi (kannski fyrir utan þennan) sé helvítis kallinn í hraðamælingarskiltinu á Suðurnesvegi.
Hann er bara ALLTAF í einhverri helvítis fýlu.

Bölvaður ræfillinn.

Deja Vu?

Eftir fótboltaæfingu gærkvöldsins er afar kunnugleg sveigja á nefinu á mér. Hún er ekki eðlileg og orsakast af olnboganum á ónefndum samherja mínum hvern ég fékk af þónokkru afli í andlitið á mér.
Nú er nefið á mér skakkt. Aftur.
Nú er mér illt í nefinu. Aftur.
Nú mun ég þurfa að ganga í gegnum helvítis réttingaraðgerðina. Aftur.

Deja Vu er ekki vinur minn.

P.S. Þetta blogg er tileinkað skónum hennar Alex. Það er kannski ekki jafnlangt og skóhælarnir eru, en ég vona að þetta dugi.
:)

Gleymska

Einhvern tímann í dag fékk ég góða hugmynd að örbloggi. Hugmyndin var fyndin og stutt - uppfyllir öll skilyrði fyrir gott örblogg.
En nú man ég ekki hver hugmyndin var, þannig að þetta örblogg verður að nægja í bili. En það uppfyllir aðeins annað skilyrðið...
...og getið nú!

Heimferð

„Fyrirgefðu, en þetta er ekki stysta leiðin út á Nes!“
Strax og ég hafði sagt þetta og sá hlátursblandinn hneykslunarsvipinn á fólkinu í kringum gerði ég mér grein fyrir mistökum mínum. Ég var búinn að gleyma því hvernig það var að sitja í strætó.
Ég þagnaði samstundis og ákvað þess í stað, í tilraun til að forðast stingandi augnaráð gömlu konunnar sem sat á móti mér, að stara á beyglaða stuðarann á Toyotunni við hliðina á strætónum. Sú tilraun heppnaðist ekki. Ég fann fyrir augnaráði hennar á eyranu á mér.
Ég leit frá glugganum og á konuna. Hún blikkaði ekki einu sinni. Starði bara á mig í gegnum rautt, úfið hárið og þykkt strætóloftið. Þetta var farið að verða ansi óþægilegt. Þá fór ég að velta því fyrir mér hvaða ástæðu hún gæti haft fyrir þessari einhliða störukeppni sinni. Hún var varla svona hneyksluð á vingjarnlegu ábendingunni minni til bílsjórans. Það var ekki mögulegt. Eða hvað?
Það var eitthvað við hana sem sagði mér að hún væri tíður gestur í strætisvögnum höfuðborgarsvæðisins. Kannski var það snjáða, græna dúnúlpan sem hún var í eða Krónupokinn sem hún ríghélt í þar sem hún sat grafkyrr í sætinu sínu og starði inn í höfuðið á mér. Ég reyndi að sjá hvað var í pokanum en miðað við það hvernig hún ríghélt í hann hafði hún greinilega ákveðið að það skyldi enginn gera.
Og enn starði hún.
Ég var farinn að svitna óþægilega mikið. Svo mikið að ég skildi í rauninni ekki af hverju unga stelpan sem sat við hliðina á mér var ekki búinn að færa sig. En hún sat sem fastast og fiktaði í farsímanum sínum og virtist ekki einu sinni taka eftir gömlu konunni. Hvernig fór hún eiginlega að því? Miðað við einbeitingarsvip gömlu konunnar kom það mér á óvart að það heyrðist ekki í augnaráðinu kljúfa loftið. Ég gat ekki verið sá eini sem tók eftir henni. Eftir að hafa litið stuttlega yfir hópinn sá ég að mér skjátlaðist. Allir aðrir voru að hugsa um eitthvað allt annað.
Ég, aftur á móti, gat ekki hugsað um neitt. Hún var farinn að brenna hugsanir mínar jafnóðum og þær urðu til. „Hvað gæti helvítis kellingin verið að hugsa?“ hugsaði ég. En sá þankagangur náði ekki lengra.
Ég prófaði að loka augunum. Ég lokaði þeim svo fast að mig verkjaði, en samt sá ég augun í konunni. Þau voru gróin föst í heilann á mér. Ég lokaði þeim enn fastar og hugsaði aldrei um það hve heimskulegur ég hlyti að líta út. Ég gat það hvort sem er ekki.
Skyndilega opnaði ég augun. Það var ekki mín ákvörðun. Háværi dynkurinn olli því. Ég leit rakleiðis á gömlu konunna og mér til mikillar furðu var Krónupokinn ekki lengur grafinn í fangið á henni. Hann lá nú yfir hnén á henni og innihaldið hafði dottið í gólfið með látum.
Þrjár bjórflöskur rúlluðu nú fram og aftur við fætur hennar í takt við beygjur strætósins. Í pokanum sást svo glitta í tvær til viðbótar sem og litla flösku af hóstasafti. En konan hafði engan áhuga á flöskunum sínum. Hún sat bara sem fastast og boraði smám saman í gegnum höfuðið á mér.
Unga stelpan við hliðina á mér hafði nú litið upp frá símanum sínum. Hún beygði sig fram í sætinu og tók upp eina flöskuna. Af svipnum að dæma var stelpan ekki byrjuð í menntaskóla ennþá. Hún virti fyrir sér flöskuna í andartak áður en hún rétti gömlu konunni.
„Fyrirgefðu, en þú misstir þetta.“
Gamla konan ansaði engu og hélt áfram að kveikja í hugsunum mínum.
„Fyrirgefðu,“ endurtók unga stelpan, „þú misstir flöskuna þína!“
Gamla konan hreyfði sig ekki.
Unga stelpan sveiflaði flöskunni létt fyrir framan hrukkótt andlit gömlu konunnar í leit að viðbrögðum. Hún fann engin.
Nú fóru fleiri farþegar að veita gömlu konunni eftirtekt. Áhugaleysi hennar kom öllum til mikillar furðu. Venjulega myndi fólk sýna einhver viðbrögð við því að vera með skítuga bjórflösku nokkrum sentímetrum frá nefinu á sér, ef ekki nema að skilja eftir smá móðu á glerinu.
Ég var greinilega ekki sá eini sem tók eftir því því nú stóð lágvaxinn, herðabreiður maður og gekk hröðum, litlum skrefum í átt að gömlu konunni. Hann bað ungu stelpuna um að færa sig frá, greip um handlegg konunnar - sem ennþá sýndi enginn viðbrögð og starði sem fastast inn í höfuðið á mér - og leit á úrið sitt.
Eftir nokkrar sekúndur af algjörri dauðaþögn andvarpaði maðurinn. Hann sleppti hönd konunnar. Stóð því næst upp, hallaði sér að henni, lagði höndina yfir andlit hennar og lokaði augunum.
Loksins friður.

-Einar S. Tryggvason

(Taka skal fram að þetta er 98% skáldskapur - ég fór í alvörunni í strætó í dag.)

Daglegt líf

Er til verri byrjun á skóladegi en að...
...mæta of seint,
...fatta að maður gleymdi mikilvægum bókum,
...vera rekinn út úr tíma fyrir smámuni,
...gleyma því að maður átti að flytja fyrirlestur þennan dag,
...sparka fast í þröskuld á leið í hádegishlé,
...vera að lokum hafnað af stelpunni sem maður er hrifinn af?

Ég held ekki.
Þess vegna er ég helvíti feginn því að minn dagur var ekki svona.

Mig langaði bara að koma því á framfæri.

P.S. Á meðan ég man - hrós dagsins fær Baldvin Kári Sveinbjörnsson fyrir framúrskarandi leik í Veðramótum :)

Bissí deis!

Alvöru-Einar og Blogg-Einar eru líklega að miklu leyti andhverfur hvors annars. A.m.k. lítur það út fyrir að svo sé. Til að mynda hefur Blogg-Einar ekki gert sjitt í heillangan tíma en á meðan hefur Alvöru-Einar farið hamförum í aðgerðum og stússi.

Fyrst ber að nefna Busadaginn og -kvöldið.
Ég vil ennþá meina að Busavígsla MRinga sé ein svalasta hefð sem ég hef orðið vitni að og hún er bara svalari þegar maður horfir á hana klæddur í tóga. Og málaður. Og ofboðslega reiður út í busakvikindin. Þegar „O Fortuna“ fer á fullt flug og við byrjum öll að öskra á leiðinni upp göngustíginn að MR þá fékk ég svo svakalega gæsahúð að það var ekki fyndið. Og ég neita að trúa því að það hafi nokkuð með það að gera að ég var ekki í neinu nema nærbuxum, laki og sandölum í rigningu og íslenskri septembergolu.
Ég hef sjaldan glaðst svo mikið yfir hræðslu annarra.
Seinna sama dag hófst svo partýið. Sjötti Z og þriðji I fögnuðu þá saman í veislu þar sem drykkjuhlutfallið var tógaklæddum sjötta bekk mjög í hag. Eðlilega.
En til að gera langa og æðislega skemmtilega sögu mjög stutta og frekar óspennandi þá er þetta eflaust besta fyrirpartý sem ég hef farið í. Ballið var aftur á móti ekkert æðislegt, en þá sigtar maður þá minningu bara í burtu.

Föstudagurinn byrjaði á afskaplega þreyttum, mygluðum og hljóðum skóladegi, sem er ekki óalgengt eftir böll sem þessi. En ég var nokkuð hress. Ég þurfti að vera nokkuð hress þar sem mín beið annað partý um kvöldið: Lokahóf meistaraflokks Álftaness.
Eins og við má búast frá slíkum íþróttapartýum var fátt annað gert en að drekka, borða, drekka, reykja og skemmta sér - oftar en ekki við það að drekka. Einhvers staðar á milli atriða í þessu stífa prógrammi var svo verðlaunaafhending. Veitt voru verðlaun fyrir:

Ljótasta mark ársins: Guðbjörn Sæmundsson.
Flottasta mark ársins: Ómar „Bangsi“ Rafnsson.
Gullkorn ársins: Yðar einlægur. („Ég finn greindarvísitöluna mína lækka við það að hlusta á þá tala saman!“)
Vinsælasti leikmaðurinn: Ragnar Arinbjarnarson.
Mestu framfarir: Yðar einlægur.
Leikmaður ársins: Andri Janusson.

Þannig að þið getið ímyndað ykkur hvort ég var ekki ánægður þetta kvöld.
En þegar verðlaunaafhendingu var lokið hélt teitið áfram þar til þar var búið, enda er það venjan með partý.

Laugardagurinn byrjaði svo eldsnemma á fótbolta uppi í Mosfellsbæ á Firmamóti. En vegna atburða kvöldsins á undan var frammistaða mín þar ekkert sem ég ætla að minnast á - því annars gæti ég þurft að skila bikarnum mínum. Ég ætla líka að sleppa því að minnast á landsleikinn sem ég fór á vegna spælingar. Og fyrst ég er í því að minnast ekki á hluti þá ætla ég ekkert að minnast á chillið/rúntinn um kvöldið með Partýpleis-fólkinu, tölvuleikinn sem ég keypti mér í gær og hef verið að spila síðan - eða svo gott sem - og ég ætla alls ekki að minnast á fyrstu æfinguna mína sem þjálfari 8. flokks barna á Álftanesi. Enda var hún svo fámenn og róleg að ef ég myndi minnast á hana, þá mynduð þið biðja mig um að hafa aldrei gert það. Sem ég er að gera - eða... ekki.

...ég er að fá hausverk....

Nenni ég að blogga?

Greinilega ekki.

Vonandi á morgun.

Babelfish.altavista.com

Ljóðrænasti staður á jarðríki.
Leyfið mér að gefa ykkur dæmi:

1. Skrifið einfaldan texta á ensku. Í þessu tilfelli ætla ég að nota textann:

„I am only writing this block of text so I can show you how poetic these words can become once I have translated them back and forth.“

2. Þýðið textabrotið fram og aftur á milli hinna ýmsu tungumála með því að nota Babelfish.
3. Lesið lokaútkomuna á ensku. Í þessu tilfelli breytist textabrotið í:

„I write only this block from test can you show that, how much poetic this tests you can have translated me of starmi very in former times forward and backwards.“

4. Verið dolfallinn yfir dýptinni og dulúðinni í hinu nýja textabroti. (Eða skellið upp úr - það er ekki óeðlilegt.)

Mig langar afskaplega mikið að semja lag með slíkum texta...

Loksins

Það tók bara 4 mánuði, en það er loksins komið.


Out of Time eftir Einarus

Tjútt og tan og léleg slagorð!

Já, lífið getur loksins haldið áfram - ég er kominn heim.
Og aðeins of snemma ef ég á að vera hreinskilinn.
Ein vika var kannski aðeins of stutt. Hún leið a.m.k. aðeins of hratt fyrir minn smekk.
Kannski vegna þess að rútínan var svo regluleg og skemmtileg, ég veit það ekki. En hún var semsagt í grófum dráttum svona:

1. Vakna upp úr hádegi.
2. Leggjast út á sólbekk/strönd með bók og liggja í leti í nokkurn tíma.
3. Fara inn á herbergi í smástund, þrífa sig og jafnvel leggja sig aðeins.
4. Fá sér að borða einhvers staðar.
5. Fara út á svalir heima á hóteli með nóg af "vökva".
6. Halda niður í bæ í leit að meiri "vökva".
7. Koma heim milli 6 og 8, stúta vatni í lítravís og skríða upp í rúm.
8. Endurtaka skref 1-7.

Þó var fleira að finna á Tene en "vökva" og sól. Þar voru líka háværar, pirrandi apabrúður sem öskruðu úr sér sitt litla mekaníska líf, litlir hraðskreiðir kakkalakkar, uppáþrengjandi starfsfólk skemmtistaða, svartir gleraugna- og úrsalar sem höfðu á einhvern ótrúlegan hátt fundið upp nýja leið til viðskipta; þeir gefa manni fríar vörur gegn því að við gefum þeim einhverja smá skiptimynt. Það er það minnsta sem maður getur gert fyrir fríar vörur, ekki satt?
Og ekki má gleyma hinum fríða flokki nemenda Lærða skólans í Reykjavík sem varla var hægt að tvífóta fyrir.Þar á meðal var að finna:
a) fólk sem ég þekki vel
b) fólk sem ég kannaðist við
c) fólk sem ég hafði aldrei talað við áður.
Síðasti flokkurinn var eiginlega sá sem gerði ferðina eins skemmtilega og raun bar vitni.

En til að gera langa sögu mjög stutta:
Besta útlandaferð lífs míns.

Heiðarleiki => Powerade

Fótboltaæfing
=>Ganga frá dótinu með Ellunum
=>Finna DVD-disk í mölinni
=>Skila disknum á Bessann
=>Fá Powerade í fundarlaun.

Heiðarleikinn bragðast vel.

Vikan í 17 orðum á dag

Sunnudagur:
Vaknaði seint, þreyttur, eftir grillið hjá Oddi. Fór í tívolíið og í gott bíó með góðu fólki.

Mánudagur:
Fékk mígrenikast þannig að ég sleppti vinnu. Fór á fótboltaæfingu og hitti seinna sama ofangreinda góða fólk.

Þriðjudagur:
Rólegur vinnudagur. Fór á fótboltaæfingu og meiddi mig í tánni. Bauð góðu fólki í grill og gaman.

Miðvikudagur:
Gerðum *ekkert* í vinnunni. Fékk RayBan sólgleraugun mín úr viðgerð og samdi góða byrjun á nýju lagi.

Fimmtudagur:
Blotnaði í vinnunni. Var mjög illt í tánni en fór samt á fótboltaæfingu. Skrifaði frekar súra bloggfærslu.

Af hverju 17 orð á dag?
...af hverju ekki?

Stereoflipp

Þetta er örugglega eitt það flippaðasta sem ég hef hlustað á.
Setjið á ykkur heyrnatól (það verður að hlusta á þetta í heyrnatólum, annars virkar það ekki), smellið á linkinn hér fyrir ofan, hunsið alla portúgölskuna á síðunni og smellið bara beint á "play" takkann og njótið!

Hroki og fáviska

Fólk er fífl.

Þetta er frasi sem ég haft mikla trú á síðustu ár og þá *sérstaklega* í sambandi við internetheiminn. Að sjálfsögðu er þetta ekkert algild regla, því eins og með flestar aðrar reglur (ef ekki allar) eru undantekningar.
Ástæða þess að ég minnist á þetta núna er sú að ég var aðeins í sakleysi mínu að fletta í gegnum www.imdb.com og skoða ýmsar myndir sem og umsagnir um nokkrar þeirra. Það er alveg sama hve góðar myndirnar þykja, það eru alltaf slatti af einstaklingum sem eru mættir til að drulla yfir hlutina.
En ekki misskilja mig. Allir hafa rétt á sínum skoðunum og allt það dæmi. Ef einhver er ekki hrifin af einhverju, þá má sá hinn sami alveg láta það í ljós. Ég veit að ég hef gert það og ég mun halda áfram að gera það (t.d. núna : Mér finnst Dark Side of the Moon með Pink Floyd leiðinlegur). En það er þegar fólk drullar yfir skoðanir annarra og heldur því fram að sínar skoðanir séu þeim æðri sem mér finnst komið nóg.

Ég var sem sagt að lesa umsagnir frá ýmsu fólki um hinar ýmsu myndir, þá sér í lagi Garden State og Oldboy.
Eins og alkunnugt er er Garden State ein af mínum uppáhaldsmyndum og hún hafði einhver áhrif á mig sem engin mynd hefur áður gert. Mér fannst hún bara eitthvað svo hjartnæm og sæt að ég vissi ekki hvaðan á mig stóð veðrið. Þess vegna fer það mjög illa í mig þegar einhver Gummi fyrir vestan segir: "I just want to reiterate how bad this movie is. If you like this movie, then you just haven't seen many movies. This is a cliché, self indulgent, angst ridden high school teen movie.".
Þetta er það sem ég þoli ekki við "fólk" (munið : undantekningar).
Hvaða rétt hefur þessi manneskja til að fullyrða eitthvað svona um kvikmyndasmekk minn (og greinilega marga annarra - Garden State er með 8,0 í einkunn)?
Sömu sögu er að segja af Oldboy. Þarna er mynd sem vakti áhuga minn á erlendum myndum og opnaði fyrir mér nýjar dyr inn í nýjan kvikmyndaheim. Og aftur fer það í mig þegar einhver Sigga fyrir austan segir : "I realized too late that all of the positive reviews are posted by teenage boys. Grow up, boys. Grow up. Go out and see the world."
Ég kýs að telja mig vera nokkuð þroskaðan einstakling og þess vegna verð ég hreinlega pirraður út í slíkar yfirlýsingar.

Kannski eru margir ósammála mér og finnst ég vera að taka þessu of persónulega.
Það er líka bara allt í lagi. Fólki má alveg finnast það. En strax og það fer að gera lítið úr mínum skoðunum þá fæ ég nóg.

Smekkur fólks og skoðanir er ekki rökræðuhæft efni.

Mr. Skallagrímsson

Kóm(ed)ísku jafnvægi hefur verið komið á á ný.

Í gær fór ég á Evan Almighty með miklar hláturtengdar væntingar og uppskar mjög lítið.
Í kvöld fór ég á Mr. Skallagrímsson með sæmilegar hláturtengdar væntingar og uppskar svo miklu, miklu meira.

Þessi sýning var svo miklu skemmtilegri, svo miklu fyndnari og svo miklu notalegri (óformleg og kammó) en ég hafði ímyndað mér. SVONA á að kenna þetta í menntaskólum!

Evan-gelísk vonbrigði

Ég var kannski ekkert búinn að búa mig undir neitt meistaraverk en ég átti nú von á því að geta hlegið duglega að mynd sem inniheldur Steve Carell, Morgan Freeman, John Goodman og Wöndu Sykes.

"Duglega" voru allt of háar væntingar.

Auðvitað voru sniðugir brandarar í þessu og að sjálfsögðu er alltaf hægt að hlæja að Steve Carell öskrandi af hræðslu. En það endist manni bara í ákveðinn tíma. Húmorinn var miklu fjölskylduvænni en ég átti von á (t.d. má nefna 5 mínútna langa atriðið sem sýnir Steve Carell meiða sig á margvíslegan hátt við smíðar) og eftir hlé (sem ég er ennþá ósáttur við, btw) vék húmorinn fyrir kjánalega augljósri leið til að benda á hinn kristna boðskap myndarinnar. Það er ekki laust við það að maður hafi fengið smá kjánahroll oftar en sex (ca.) sinnum.

Þetta er kannski ekkert svo slæm mynd, ef þú ferð á hana í von um að sjá fyndna fjölskyldumynd með fullt, fullt, fullt af dýrum. En ef þú ert að leita að "frábærri gamanmynd", þá myndi ég bara geyma peninginn og leigja mér Clerks 2 á DVD í staðinn.

Viðlíkingar

Einhver lítil stelpa: *bendir á mig á fótboltaæfingu mfl. Álftaness* "Hey, vá - Eiður Smári er að æfa með þeim!"



Heiðdís: "Þú ert nákvæmlega eins og gaurinn, þarna! Þessi sem leikur í "The Mummy"!"



Árdís (minnir mig): "Mér hefur alltaf fundist þú soldið líkur Mr. Incredible..."



Já... þið segið það...
Hreint út sagt sláandi.

Lagakast

Ég átti mín fyrstu kynni við lögregluna síðasta laugardag og ef það er alltaf svona skemmtilegt þá er ég alveg tilbúinn til að íhuga það að gera þetta að áhugamáli mínu.
Þessi laugardagur hafði verið langur og skemmtilegur. Byrjaði fyrir alvöru þegar ég, Klemmi og Atli fórum í sund í Laugardalslaug og hittum þar fyrir Elfar, Davíð og seinna meir Steinunni. Eftir 2-3 tíma sundsprett (og vægar líkamsmeiðingar) fengum við okkur í gogginn á American Style. Þar leyfði ég myndlistarhæfileikum mínum að blómstra þegar ég skapaði persónu sem ég kýs að kalla "Vegga" (nf = Veggi). Hann samanstóð sem sagt úr grænmetisbitum og kartöflubútum - glæsileg fígúra. Svo glæsileg að stelpan sem tók til af borðinu eftir okkur sótti vinkonu sína til að sýna henni... svo stútaði tíkin Vegga.
...

Eftir ömurlegan póker (allur póker er ömurlegur póker ef veskið er ekki þyngra eftir á...) fórum við niður í bæ. Eftir stutt stopp á N-einum við Hringbraut tókum við stefnuna á Laugaveginn og keyrðum þess vegna eftir gömlu Hringbrautinni og stoppuðum á ljósunum við Snorrabraut.
Þá hófst fjörið.
Viktor stekkur út úr bílnum mínum, með hrekkjalómsglampa í augunum, hleypur að bíl Steinunnar sem var stopp fyrir framan okkur og byrjar að lyfta upp rúðuþurrkum, opna bílhurðir o.þ.h. skemmtilegheit. Klemenz, sem sat í bíl Steinunnar, er ekki náungi sem lætur slíkt viðgangast og gerði því slíkt hið sama við minn bíl, auk þess sem hann stal tösku Davíðs í leiðinni. Davíð rýkur þá út úr bílnum og ræðst á Klemma sem var búinn að fela sig í skottinu á bíl Steinunnar - Yarisnum hennar Steinunnar, svo þið getið ímyndað ykkur plássið.
Þ.a. staðan er svona: Klemmi liggur kraminn í skottinu á Yaris með Davíð ofan á sér, Viktor með rúðuþurrku í höndinni, ég úti að loka bílhurðunum á bílnum mínum og bíllinn minn því ökumannslaus. Þá gerðum við okkur grein fyrir því að hinum megin við götuna hafði stoppað lögreglubíll með blikkandi ljós.

Præsless.

(P.S. Engin sekt - bara ábending um að vera bara heima ef við ætlum að haga okkur eins og fífl.)

Þversögn

Vegna þess hve mikið ég hef haft að gera hef ég efni í gígantískt blogg en ég hef haft svo mikið að gera að bloggið sjálft verður að bíða betri tíma.

...vonandi á morgun...

(Btw: Himininn við sólina kl. 00:30 áðan var ein fallegasta sjón sem ég hef séð...
...nánast efni í blogg út af fyrir sig. Verst að ég hef haft svona mikið að gera.)

Djók?

(Keiluhöllinni í Öskjuhlíð kl. 22:30 (ca.))

Afgreiðslustelpa: ...og hvað er skónúmerið þitt?
Ég: 48.
Afgreiðslustelpa: Ertu að grínast?
Ég: Heh, nei.
Random viðskiptavinur: Sjiiiiiiitt....

Stríð og friður

Hér með lýkur minni mánaðalöngu eftirhermu af hroðalega lélegum bloggara og vona ég að þið hafið notið vel.

Margt hefur drifið á daga mína síðan ég tók mér ofangreint afrek fyrir hendur á má þar helst nefna:

1. Ég kláraði prófin, stóðst þau öll - sum aðeins tæplegar en önnur - og er því öruggur inn í 6.bekk!

2. Ég hóf í kjölfarið garðvinnu í Garðakirkjugarði á Garðaholti í Garðabæ (það er í svona aðstöðu sem óska þess að ég þekkti einhvern sem heitir Garðar...). Mín biðu þó óvæntar fréttir þar sem ég hafði undirbúið mig undir að hefja störf með 5 stelpum en mætti þess í stað á vinnustað þar sem strákar eru í meirihluta. Ánægjuleg uppgötvun? Við látum svarið bíða betri tíma...

3. Ég held áfram að æfa með meistaraflokki Álftaness sem situr nú eins og stendur í 4. sæti síns riðils í þriðju deildinni með 2 stig eftir 3 leiki. í ljósi þessa gengis finnst mér nauðsynlegt að taka það fram að ég hef ekki spilað í þessum leikjum.

4. Ég sá Sigga Hall ganga syngjandi í átt að bílnum sínum niðri í miðbæ.

5. Ég er skráður á sumarnámskeið í hljómfræði I í Listaháskóla Íslands og fer létt með... ennþá...

6. Ég fór á Álftnesinga-"Reunion" síðustu helgi til að fagna því að við vorum öll í Álftanesskóla á einhverjum tímapunkti. Það er gaman að fagna hlutum. Í góðra vina hóp. Í ágætu veðri. Í partýi þar sem boðið er upp á bollu.

7. Ég keyrði minn fyrsta Laugavegsrúnt á föstudaginn var. Ég varð þreyttur í vinstri fætinum.

8. Ég var kallaður "köttaður" mér til mikillar ánægju. Ánægjan dvínaði örlítið er ég uppgötvaði að hrósið kom frá hálfberum karlmanni.

9. Ég skrifaði langa bloggfærslu.

10. Ég fór að sofa eftir að hafa skrifað langa bloggfærslu.

...

Hugrenningar MRings í seinni hluta maímánaðar

Bluuuuuuurrrrghhhhh....

Veió, veió!

Allt er þegar þrennt er:

“Blasphemous Cacophony”

Þið hljótið að eiga 10-20$ aflögu...

Þvaður

Mikið djö**ll getur José Mourinho farið í taugarnar á mér...

Truflun

Ég var alveg við það að blogga um fótbolta en þá tók ég eftir að Zach Braff var gestur hjá Jay Leno.

Í stuttu máli - bloggmómentið er horfið.

Btw, fannst einhverjum öðrum eins og Jay Leno hefði engan áhuga á að tala við Zach?
Bara pæling...

Bömmer

1. "Komið bara, helvítis sjöttu bekkingar - þið getið ekki sjitt!
*Ding, ding*
"Oh, sjitt..."

2. "Einar, áttu ekki að mæta klukkan 9:40 á morgun?
"Jú."
"Ekki lengur. Þú þarft fara með mér með bílinn í viðgerð. Stilltu klukkuna á hálf átta."

3. "Einar! Gerðu þig kláran til að fara inná! Ö, nei annars. Elli - farð ÞÚ inná!"

Mánudagurinn tuttugasti og þriðji hefur aldrei verið minn happadagur...

Flashback

Af einhverjum ástæðum datt ég í það að skoða gamlar bloggfærslur (þar var ekki þverfótað fyrir kommentum - langflest milli Evu og Stebba...) og rakst ég þar á þessa færslu.
Mér datt þá í hug að endurnýja "Áður en ég dey ætla ég að..."-flokkinn.

Þá:
Áður en ég dey ætla ég að...
...verða "MacJammer of the week".
(Þetta mun líklega aldrei gerast þar sem búið er að leggja þann leik niður, og réttilega. Var bara komið út í klíkuskap og vesen.)
...fara á Old Trafford.
...vinna fótboltamót.
...semja sönglag.
(Klárað með stæl!)
...geta sungið fyrir framan fólk.
...græða pening fyrir tónlist.
...sofa undir berum himni.

Nú:
Áður en ég dey ætla ég að...
...fara á Old Trafford.
...vinna fótboltamót.
...geta sungið fyrir framan fólk.
...græða pening fyrir tónlist.
...sofa undir berum himni.
...skora mark í Íslandsmótinu í knattspyrnu.
...vinna í póker.

Mér finnst líka réttast að í tilefni þessarar nostalgíufærslu fái ég a.m.k. 50 komment líkt og í gamla daga.

...kannski er það ekkert sniðugt...

Játning

Hæ.
Ég heiti Einar og ég er ekki spilafíkill.
Mér finnst hins vegar ofboðslega gaman að reyna að vinna pening, t.d. í póker og spilakössum.
Ég kann að hætta á réttum tíma, en hins vegar kann ég ekki eins vel að byrja ekki.

Þessi játning var bara inngangurinn að aðalefni bloggsins sem samanstendur reyndar eiginlega bara af einni setningu.

Ekkert gengur eins og hægt og gamlar konur í spilakössum!

Takk fyrir.

Megasvalt

Eitt svalasta rokklag sem ég veit um...
Ég bara elska effektinn í þessari grímu!



En, já, ég veit.
Afspyrnuslæm færsla....

P.S. Á meðan ég man: Ta-dah!

Stafrófsflipp

1:Alli sagði að ég væri fífl!
2:Ábyggilega...
1:Bíddu, ertu sammála honum?
2Drengur, ég er að segja að hann hafi ábyggilega sagt það
1:Ertu að kalla mig fífl?
2:Ég er ekki að segja það!
1:Fjandi ertu leiðinlegur!
2:Guð minn góður...
1:Haltu kjafti!
2:Iss, geturðu ekki komið með betra svar en þetta?
1:Í rauninni get ég það ekki...
2:Jú, þú hlýtur að geta betur!
1:Kannski hafði Alli rétt fyrir sér?
2:Láttu ekki svona, þú ert ekki fífl!
1:Má vera, en hvað ef ég er í alvörunni geðveikt fífl?
2:Nonni, þú ert ekki fífl!
1:Ojú - ég er orðinn hræddur um það
2:Ó, Guð minn góður...
1:Prentum bara á bolinn minn „Nonni er fífl“ svo allir viti það örugglega!
2:Reyndar á ég einn slíkan?
1:Seldi Alli þér hann?
2:Tæknilega séð, já.
1:Undarlegur gaur, hann Alli.
2:Útlenskur í þokkabót!
1:Vestur-Íslendingar eru ekki útlendingar...
2:Yngvi segir annað!
1:Ýngvi er líka fífl!
2:Þú meinar „Yngvi“, er það ekki?
1:Æ, hvaða máli skiptir það?
2:Öllu! Ertu fífl eða...?

Éreggi fávidi!

Joel Schumacher er greinilega ekki sammála mér.

Ég var á The Number 23 núna áðan og það er svo sem ágæt mynd. Samt sem áður er einn stór galli á henni. Hún er fáránlega mikið „idiot-proof“.

Bíómynd: „Bla bla bla gerðist 19. apríl. 19 plús 4 er 23!“
Ég: [Kaldhæðni] Haaaaa?! [/Kaldhæðni]

Bíómynd: „2/3... ,666. 666 - tala Djöfulsins.“
Ég: [Kaldhæðni] Eins gott þú útskýrðir þetta fyrir mér, ég var nefnilega alveg týndur í samhenginu hérna...[/Kaldhæðni]

Bíómynd: „32! 32 er 23 afturábak!!“
Ég: [Dauðans alvara] Ég get svarið það, gaurinn er að gera grín að mér![/Dauðans alvara]


Boðskapur: Við vorum nógu klár til að koma okkur í bíóið, kaupa bíómiðann og finna réttan sal - við hljótum að vera nógu klár til að geta séð sjálf að 10+13=23.
Eða hvað?

Ágætis byrjun

Ég náði merkum áfanga í lífi mínu í gærkvöld þegar ég fór á mína fyrstu alvöru rokktónleika. Fram að þeim var það stærsta sem ég hafði farið á flutningur Sinfóníuhljómsveitar Íslands á Vorblótinu, Bobby McFerrin í Háskólabíói og Sir Elton John í frystihúsi.
En nú hafa tónleikar Incubus í Laugardalshöll vinninginn!

Persónulega fannst mér þessir tónleikar frábærir, þ.e.a.s. strax og Incubus byrjaði að spila, því Mínus finnst mér einstaklega óheillandi hljómsveit og ekki var tónlistin sem var spiluð á milli hljómsveitanna betri. Þögnin hefði verið betri en það.

Þeir tóku lög af flestum geisladiskum sínum (slepptu Enjoy Incubus/Fungus Amongus, enda kannski of gamalt fyrir marga Incubus-aðdáendur) við mikinn fögnuð gesta, þá sérstaklega við þeirra frægustu lög (döh...), þ.e.a.s. Drive, Wish You Were Here, Megalomaniac, Anna Molly o.s.frv. Þeir tóku reyndar ekki Make Yourself - eitt af mínum uppáhalds Incubus lögum - en ég get fyrirgefið þeim það.
Ekki nóg með að tónlistin hafi verið góð og flutningurinn frábær, þá var sýningin allmögnuð líka, sérstaklega laaangi og súrrealískt svali millikaflinn í Sick Sad Little Word.
Æði.

Lang-, lang-, LANGbestu rokktónleikar sem ég hef séð! (döh...)

P.S. Brandon Boyd talaði meiri íslensku en allir meðlimir Mínus til samans.
Gaman að því.

Húmor

Breiðhyltingar eru svo barnalegir...

...en við unnum, svo hí á þá!

(Mynd fengin héðan.)

Hver hatar fýluferðir?

Ég!

Ég gerði mér ferð í Kringluna í dag til að kaupa mér ýmislegt smálegt, þ.e. enskubók og Simpsons, en endaði á að kaupa, eins og upphafleg spurning mín gefur til kynna, ekki neitt.
9. þáttaröð af The Simpsons er ekki komin í verslanir, ÞRÁTT FYRIR að BT hafi auglýst hana síðustu helgi og ég fann enga enskbókanna, sem er afar sérstakt þar sem maður myndi halda að Eymundsson ætti til bækur eftir Jane Austen, Ernest Hemingway og William Shakespeare.
Greinilega ekki.
Ég fann bara Gilzenegger.

Bjartast punktur ferðarinnar var án efa 15 ára strákurinn sem var að lýsa einhverjum slagsmálum og kýldi "nýju og rándýru" (að hans eigin sögn) derhúfuna sína af höfðinu á sér fram af svölunum hjá Stjörnutorgi og ofan í innkaupakerru.

Gaman að því.

Frumraun

Mér finnst þetta pínulítið fyndið...

Pepsi max-imum asnalegheit

Ég hef verið að pæla í þessari nýju „Pefsí maks“ auglýsingu með Evu Longoriu...

Allt í lagi, gaurarnir tveir eru fastir úti í rassgati og hafa það skítt.
Ég skil það.
Eva Longoria stoppar fyrir þeim og þeir fíla það.
Ég skil það líka.
Næst verður bíllinn bensínlaus og gaurarnir verða úbervongóðir, því eins og allir vita er fátt meira turn-on fyrir konur en að sitja fastar úti í eyðimörk í blæjubíl með tveimur puttaferðalöngum.
Það er langsótt en ég fatta hugsunina.

Þegar hér er komið sögu fer minn skilningur dvínandi.

Af hverju finnst gaurunum það svona æðislegt þegar Eva Longoria segir: „Let's get you out of those wet clothes!“?
Af hverju eru þeir svona hrifnir af því að ÞEIR eigi að fara úr fötunum?
Af hverju þurfa þeir þá Evu Longoriu?

...é eggi fadda...

Skemmtilegur leikur

Ég rakst á líka svona ansi skemmtilegan tónlistar-/internetleik á einhverri vefsíðu (man ekki alveg hvar).
Hann gengur svona fyrir sig:

1. Kveiktu á iTunes, Winamp eða hvað sem þú notar og stilltu á shuffle.

2. Hlustaðu á fimm lög í röð og taktu fyrsta orðið úr fyrsta lagaheitinu, annað orðið úr öðru lagaheitinu o.s.frv. (ef orðafjöldinn í lagaheitinu er ekki nægur, þá telur þú orðin í hring, þ.e.a.s. fjórða orðið í þriggja orða lagi er fyrsta orðið). Að sjálfsögðu þurfa orðin í laginu að vera til (þarf ekki endilega að vera á ensku, en það hentar betur fyrir næstu skref í leiknum).

3. Takið þessi fimm orð og farið inn á www.youtube.com. Þar skuluð þið leita að þessum orðum, helst öllum fimm í einu, þ.e.a.s innan gæsalappa. Það gæti tekið nokkrar tilraunir að fá e-r niðurstöður og ef þið fáið alls engar með orðunum innan gæsalappa þá skuluð þið sleppa þeim. Ef ekkert fæst ennþá, þá endurtakið þið skref 2.

4. Af þeim niðurstöðum sem þið fáið, þá veljið þið það myndband sem hefur það númer í röðinni og fjöldi stafa í nafninu ykkar segir til um.

5. Þar takið þið fyrsta staf þess sem upphlóð (Öpplódaði) myndbandinu og skrifið hann hjá ykkur

6. Endurtakið skref 6 og 7 fjórum sinnum í viðbót nema takið annan stafinn í nafni annars "myndbandsupphlaðara" o.s.frv. (líkt og í skrefi 2).

7. Því næst (róleg, þetta er að klárast) takið þið þessa fimm stafi og leitið að þeim í iTunes (eða hvað sem er) og hlustið á efsta lagið í niðurstöðunum.

8. Að lokum farið þið hingað og segið mér hve langt þið voruð komin þegar þið komust að því að ég er bara að "fokka" í ykkur.

Ríks manns frasi:

„Er það bilað? Jæja, þá kaupi ég bara nýtt!“

Fyrir þá sem ekki vita, þá á þetta við um úrið mitt.

O, jæja

Sjitt.

Djö...

Ég var búinn að skrifa ágætis færslu um bíóafrek mín það sem af er árinu (7 myndir á 29 dögum, takk fyrir) en Blogger ákvað skyndilega í einhverju flippi að hoppa upp í rassinn á sér með færsluna mína og ekki ætla ég að ná í hana.
Þannig að þess í stað ætla ég að lýsa yfir hrifningu minni á súkkulaðikexi á hækuformi.

Súkkulaðikex,
frábært í alla staði.
Enn betra með mjólk.

Leirburður

Mættum Túnismönnum fyrr í dag,
Allir búnir undir mikinn slag.
Ei var stundin löng,
þar til bolti í neti söng
Áfram Ísland! Strákar, nú er lag!

Elítan, maður!

Ein spurning.

Hve margir Íslendingar hafa staðið innan við 5 metra frá Sir Elton John?
Ég veit það ekki, en ég hef gert það.

Þessi litli, þybbni, hýri maður er svalasti litli, þybbni, hýri maður í heimi!

Ég borða mat

...ekki akkúrat núna, en ég reyni að gera það reglulega.

Eins og þið ættuð að vera búin að fatta þá hef ég ekkert merkilegt að skrifa núna þ.a. ég ætla mér bara að skrifa svo sem eitt stykki punktafærslu.

•Ég er með marblett á stærð við lítinn kött á hægri sköflungi.
•Ég er með hægri fót (fyrir neðan hné) á stærð við vinstri fót (fyrir ofan hné) vegna bólgu.
•Ég var að horfa á 3 asískar, stuttar hryllingsmyndir um fósturétandi konu, nettklikkaðan statista og stelpu sem brenndi tvíburasystur sína ofan í gjafakassa.
•Úrið mitt er hætt að ganga.
•Ég borðaði mat fyrr í kvöld.
•Ég er farinn að fíla myndir eftir Chan-Wook Park (Oldboy, Lady Vengeance).
•iPhone er geðveikt svalur.
•Mig langar svolítið að læra japönsku.
•Mig langar svolítið að eiga ljón - bara upp á kikkið.
•Ég er kominn með samviskubit út af þessari arfaslöku bloggfærslu.

Talandi um leiðinlega og asnalega hluti á internetinu, þá er þetta hvorugt.

Fréttnæmt

„Skallagrímur og Álftanes gerðu 3-3 jafntefli á Framvelli í fyrrakvöld. Álftnesingar voru sterkari framan af og fengu fjölda færa sem ekki nýttust áður en Magnús Einar Magnússon kom þeim 1-0 yfir. Skallagrímsmenn jöfnuðu metin um 5 mínútum síðar þegar markvörður Álftnesinga sparkaði boltanum í eigið mark eftir misheppnað skot Guðmundar Björns Þorbjörnssonar. Staðan var 1-1 í hálfleik. Strax í upphafi síðari hálfleiks skoraði Kjartan Kjartansson fyrir Álftnesinga áður en Borgnesingar jöfnuðu aftur þegar að Hörður Jens Guðmundsson skoraði. Guðbjörn Alexander Sæmundsson skoraði þriðja mark Álftnesinga áður en Valdimar K. Sigurðsson jafnaði leikinn með marki úr vítaspyrnu. Bæði lið fengu ágætis færi til að skora sigurmarkið en það tókst ekki og því fór leikurinn 3-3.“.

Tekið af fótbolta punkti neti.

Hve töff? (þ.e.a.s. greinin, ekki úrslitin (sem áttu svo að detta okkar megin...))

Stuld--- Aðlögun nr.2!

Rakst á þetta á bloggi bróður míns og mágkonu og fannst þetta ansi sniðugt.
Hér er því tónlistartopplisti síðasta árs (jafnvel allt að 3 ár aftur í tímann...) miðað við "Play count" í iTunes. Fjöldi spilana birtist í sviga fyrir aftan titilinn.
*NB* Af augljósum ástæðum eyði ég sjálfum mér og öðrum MacJammerum úr þessum lista.

1. The Colony of Slippermen - Genesis (65)
2. Counting Out Time - Genesis (64)
3. Just Another Story - Jamiroquai (63)
4. The Grand Parade of Lifeless Packaging - Genesis (62)
5. Anyway - Genesis (62)
6. Fair - Remy Zero (60)
7. The Chamber of 32 Doors - Genesis (53)
8. Carpet Crawlers - Genesis (52)
9. Lilywhite Lilith - Genesis (51)
10. It's Good To Be In Love - Frou Frou (47)
11. Cuckoo Cocoon - Genesis (47)
12. The Spirit Carries On - Dream Theater (46)
13. In the Rapids - Genesis (46)
14. Here Comes the Flood - Peter Gabriel (45)
15. Let Go - Frou Frou (44)
16. The Cinema Show - Genesis (43)
17. More Fool Me - Genesis (41)
18. The Lamb Lies Down on Broadway - Genesis (40)
19. The Noose - A Perfect Circle (39)
20. One of These Things First - Nick Drake (38)
21. Forty Six & 2 - Tool (38)
22. Broadway Melody of 1974 - Genesis (37)
23. Hairless Heart - Genesis (37)
24. The Light Dies Down on Broadway - Genesis (36)
25. Orestes - A Perfect Circle (35)
26. Back in N.Y.C. - Genesis (34)
27. Fly on a Windshield - Genesis (33)
28. The Lamia - Genesis (33)
29. Riding the Scree - Genesis (33)
30. The Outsider - A Perfect Circle (32)

Kannski ekkert allt of fjölbreytt....

Tvö blogg á sama degi?

Mynd segir meira en þúsund orð.
Myndband segir u.þ.b. jafnmikið og þúsundir mynda sýndar hver á eftir annarri með örstuttu millibili, með hljóði.
Þetta myndband segir Fantômas með Terry Bozzio á Jazz-hátíð í Montreux.
Hvað það þýðir er hins vegar túlkunaratriði.

Þversögn?

Hópur af goth-urum situr, brosir og syngur "Feed the world" saman í kór.

Uppgjör (3/3)

24. Clerks II..
Oh, þessi var yndisleg. Langt síðan ég hef hlegið svona ógeðslega mikið í bíó. Með betri gamanmyndum sem ég hef nokkurn tímann séð.

25. Nacho Libre.
Ekki jafn fyndin og Clerks II en Nacho hefur það fram yfir hana að Jack Black leikur í þessari. Góð skemmtun.

26. Crank.
Hasarmynd í fyllstu merkingu orðsins. Stanslaus spenna frá 4. mínútu og það var bara ágætis spenna.

27. Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby.
Afskaplega heimskuleg (enda Will Ferrell mynd) en bara nokkuð fyndin. Ekki næstum því jafngóð og Anchorman, samt.

28. The Guardian.
Nokkuð klisjukennd - sérstaklega undir lokin - en ágætis mynd samt sem áður.

29. The Departed.
Þrælgóð mynd. Stútfull af góðum leikurum og m.a.s. Mark Wahlberg var fínn! Mjög töff!

30. Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan.
Eins og hún er röng og fordómafull þá er hún samt ógeðslega fyndin!

31. Casino Royale.
Besta Bond mynd sem ég hef séð og hugsanlega ein besta spennumynd sem ég hef séð í þónokkurn tíma!

32. A Scanner Darkly.
Lítur mjög vel út og ágætis plott. Flottir leikarar í þokkabót.

33. Saw III.
Óttalegt klúður miðað við fyrstu myndina. Þetta er annað dæmi um mynd sem er ógeðsleg bara til þess að vera ógeðsleg. Ekki merkileg kvikmynd.

34. Tenacious D in the Pick of Destiny.
Ef þið fílið Tenacious D, þá fílið þið þessa mynd - en annars finnst ykkur hún eflaust heimskuleg og bara óttalegt kjaftæði, sem hún er. En mér fannst hún samt ferlega fyndin.

Þar hafið þið það!
Gleðilegt nýtt ár!

Uppgjör (2/3)

13. The Da Vinci Code.
Bókin miklu skemmtilegri en myndin ágæt og hárið á Tom Hanks fór barasta ekkert í taugarnar á mér.

14. 16 Blocks.
Betri en ég átti von á. Ekkert verið að fela þá staðreynd að Bruce Willis er orðinn gamall og Mos Def skemmtilega pirrandi.

15. Over the Hedge.
Mér fannst þessi stórskemmtileg! Miklu fyndnari en ég átti von á en Garry Shandling fannst mér hreinlega lélegur (hann lék skjaldbökuna).

16. Pirates of the Caribbean.
Pínu vonbrigði en samt þrælskemmtileg. Kannski helsti gallinn að hún hefur svolítið orðið fyrir barðinu á of miklum tæknibrellum og of mikilli tölvuteiknun. Johnny Depp er samt fyndinn.

17. Cars.
Ekkert síðri en fyrri Pixar myndir!

18. The Sentinel.
Eitt stórt 'meh'. Michael Douglas fínn eins og alltaf en plottið var ekkert merkilegt.

19. Prairie Home Companion.
Svolítið spes en stórskemmtileg. Æðisleg tónlist og ferlega góðir leikarar.

20. Silent Hill.
Hún olli mér smá vonbriðgum þar sem hún var ekki næstum því jafn óhugnanleg og samnefndir tölvuleikir. En fín var hún samt og ég var mjög hrifinn af endanum á henni (vil ekki segja of mikið).

21. Lady in the Water.
Mér fannst hún bara helvíti fín. Öðruvísi en fyrri myndir Shyamalans en skemmtileg samt sem áður. Paul Giamatti var ferlega flottur og tónlistin hitti beint í mark hjá mér.

22. Snakes on a Plane.
Þetta var sérstök mynd. Hún var óttalegt drasl en það var eins og allir hafi vitað það og hafi þess vegna gert í því. Ef hún var asnaleg af ásettu ráði, þá var hún sniðug og fyndin, ef ekki þá var hún bara fyndið rusl.

23. United 93.
Byrjaði meira eins og heimildarmynd en sótti svo í sig veðrið og varð að lokum ein magnaðasta bíóreynsla sem ég hef upplifað.