Athyglisbrestur

1: Afhommunarnámskeið?!
2: Á laugardaginn klukkan 2.
1: Bíddu, ertu búinn að skrá mig?
2: Drífðu þig bara, þú hefur gott af því.
1: Ertu ekki að grínast, pabbi?
2: Ég er bara að reyna að hjálpa þér.
1: Fyndið að þú skulir kalla þetta að hjálpa...
2: Grín er mér ekki ofarlega í huga akkúrat núna.
1: Hættu þá að segja svona ömurlega brandara!
2: Indriði minn, ég held bara að þetta sé rétta lausnin.
1: Í guðanna bænum, pabbi!
2: Jonni bróðir sendi Ragnar á þetta námskeið og nú er hann fullkomlega heilbrigður.
1: Klamydía er sjúkdómur, pabbi - samkynhneigð er það ekki!
2: Langar þig ekki að læknast?
1: Maður getur ekki „læknast“ af samkynhneigð!
2: Neikvæðni hjálpar a.m.k. ekki til!
1: Ofboðslega ertu mikill fáviti!
2: Ógeðslega ert þú þrjóskur!
1: Pabbi, þrjóska tengist málinu ekki neitt - ég er bara svona og get ekkert breytt því.
2: Ragnar gat það...
1: Strákurinn er 14 ára; Hvað veit hann?!
2: Tólf... og hann veit greinilega nóg til að gera sér grein fyrir því að heimurinn hatar homma!
1: Umburðarlyndið í hámarki, heyri ég...
2: Útskýrðu bara fyrir mér af hverju þú vilt ekki verða betri manneskja.
1: Vilt þú ekki frekar segja mér af hverju þú ert svona sjúklega mikið á móti hommum?
2: Yngri bræður mínir eru báðir hommar...
1: Ýmir og Mímir?!
2: Þeir komu út sama dag og ég útskrifaðist úr menntó; Stálu allri athyglinni, helvískir...
1: ... Æ, greyið litla að hafa lent í svona skelfilegri lífsreynslu...
2: Öllum er illa við kaldhæðna homma.

Ég ætti kannski að fara að fylgjast með í jarðfræði í stað þess að skrifa svona vitleysu...

P.S. Það er nákvæmlega engin sérstök ástæða fyrir þessu dramatíska stafrófsleikriti... fyrsta orðið passaði bara vel inn og framhaldið þróaðist út frá því.