Hann tók á sig óvenjulegan krók á þriðjudagsmorgun sem varð til þess að ég þurfti að hlaupa á eftir honum niður mest allan Bakkaveginn, en jafnvel þá sá hann mig ekki! Ég sneri til baka og tók út reiði mína á blásaklausum ljósastaurum á leiðinni, og iðrast ég þess innilega.
Ég hef tekið eftir því að það er lítið um aktivití á þessu bloggi, eins og frændur okkar vestanhafs mundu segja, commenta- og bloggwise.
Ég hef fundið leið til að bjarga því:
Engin ummæli:
Skrifa ummæli
Hvað liggur þér á hjarta?